خودکم بینی!

چند وقت پیش در برنامه نود مناظره ای بین مسعود عنایت رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال و هوشنگ نصیرزاده کارشناس داوری با آتش بیاری عادل فردوسی پور برقرار بود .

کاری به کتک کاری های لفظی دوستان ندارم در جایگاه دفاع و حمله به هیچ کدام هم نیستم ، تنها گفتگویی بود که مرا متاثر کرد تا این کلمات کنار هم بنشینند ؛ زمانیکه آقای عنایت در حال دفاع از عملکرد خودشان بودند به این مضمون که " ما در کمیته داوران زیرکمیته هایی تشکیل دادیم که هر کدام مسئول رسیدگی به بخشی از کار شوند " و من در ذهنم به این ایده احسنت می گفتم آقای نصیر زاده با بیانشان که در حقیقت فحاشی هایی زرورق پیچ شده بود به آقای عنایت تاختند که " کجای دنیا همچنین چیزی اتفاق می افتد که در ذیل کمیته ها زیر کمیته تشکیل بدهند " . آقای نصیرزاده طوری این نقد خود را در برابر آقای عنایت که اعتماد به نفس چندانی نداشت مطرح کردند ، گویا زوال ناپذیری اصلی لایتغیر را نشان داده اند .

از قبیل این خود کم بینی ها در رسانه ی ملی ؛ مطبوعات ، آثار علمی و به تبع آنها جامعه ی ما بسیار دیده ایم ، در همین برنامه نود چندین بار آقای فردوسی پور مهمانان خویش را که جزو مسئولان امر بوده اند به چالش کشیده اند که این حرکت شما کجای دنیا مرسوم است ؟ شبیه این سوال را از رضا رشید پور نیز بسیار شنیده ایم و البته در مقابل، کسانی که مخاطب این سوال قرار گرفته اند همواره در گل مانده اند چرا که آنها عموما از ابتدا قصدشان انجام یک پروسه ی بومی نبوده است بلکه قصد اجرای الگویی غربی را به صورت کاریکاتورگونه داشته اند و همین باعث شده است مورد سوال "کجای دنیا مرسوم است ؟"  قرار گیرند . دراین  میان ، هم سائل و هم مسئول متهم به  ساده لوحی مفرط هستند گو اینکه هیچ کدام از حضرات به ذهن انورشان خطور نکرده است که مگر قرار است همه جا آسمان آبی باشد ؟ آقای نصیرزاده با چه عیاری اندیشیده اند که فعالیت آقای عنایت را – فارغ از نقدی همتراز که به فعالیت ایشان است – مورد سوال قرار داده اند ؟

آنچه که امروز افکار عمومی را در سطوح مختلف از عوام الناس گرفته تا تحصیل کرده هایی مثل عادل فردوسی پور و هوشنگ نصیرزاده و حتی علمایی مثل حضرات اساتید دانشگاه را اینچنین متحدالفکر کرده است ، استانداردسازی یا جهانی سازی یا به قول نوکلامی هایی مثل آقای سروش عرفی سازی است ، و در این میان رسانه ها خصوصا رسانه ی ملی ما خیلی خوب نقش کاتالیزور را ایفا می کنند .

شاید از هرکسی خلاف عادت فکر کردن ، خواسته ی زیادی باشد ولی تعجب از آنهایی است که با ادعای تفکر و تحصیلات غرق مشهورات و مقبولات عام شده اند.