دوست خوب
با یادِ ا.محدث
- دوست، خوب است و دوستِ خوب، خوب تر. درست مثل وقتی که صبح زود از ایستگاه متروی حقانی می آیی بالا و بعد از آن همه بوی دهان و چسبندگی جمعیت و شلوغی و هوای دم ناک و داد و بی داد و دعوا و فحشِ خواهر و مادر و مخلفات ویژه ی دیگر، چشمت به کوه های بالای بالای شهر می افتد و نفست به صبح آغشته می شود و بلبل ها لابه لای درختان دارند می خوانند و تو هم حظ می کنی و حالت خوب است. شاید این حس در طول یک روز تنها چند ثانیه تو را مجذوب کند اما امیدواریِ به امتدادِ احساساتِ خوب همان امیدی است که به ادامه ی زندگی می خوانندت. همین چند لحظه برکت می دهد به امیدت. پس دوست خوب است.
- آشنایی آدم ها در یک دوران اتفاق می افتد و آدم اگر بخواهد شبیه آدم هم باشد دوّار است چون رکود شرطِ آدمیّت نیست. تغییر خوب است اما آگاهی به صیرورت اگر نباشد تغییر می شود عوض شدن و حتی عوضی شدن. مهم نیست که عوض شوی مهم این است به تعویض حالاتِ روحی ات آگاهی داشته باشی و دوست مهم ترین تذکر است برای این آگاه سازی . هر دوستی یادآور دورانی از حضور تو می شود و یک تذکرِ بلند برای قیاس بین مراحلِ خودت. پس دوست خوب است.
- دوستی یا دورانِ باهم بودن دارد و یا دورانِ بی هم بودن و همه ی با هم بودن سودش می رسد به دورانِ بی هم بودنش. شاید این قاعده ی دنیای ماست. تکرار، تذکر، تکرار،... تا رسیدن به خودمان. بی هم بودن مخصوصاً اگر خیلی طولانی شود به اشاره ای فرصتِ مرور خودت را می دهد. پس دوست خوب است.
- دوست بد هم می شود حتی اگر خوب باشد. در عین خوب بودن بد هم هست. دیگر حوصله ی توضیح این یکی را ندارم و دیگر هیچ! پس دوست خوب است.
مرد مومن.16 خط خودم به عشق تیترت....که حتما از محاسن من مطلب نوشتی
موقع خوندم خر ذوق شده بودم و هی به خودم می گفتم که الانه که ازم تعریف کنه....
هنوزم مثل قدیما شلوغ می کنی.....
آخه عمله.....عمه اوباما هم می دونه دوست خوبه.وقت منو گرفتی که دوست خوبه؟می خوام خوب نباشه.اصلا باشه و نباشه چه ربطی به من و تو و عمه اوباما داره.
.
.
بین خودمون باشه.....هنوز از اینکه در مورد من مطلب نوشتی دارم عر عر خر کیفی می زنم.!!!!!