درآمد

بسم الله

با نقضِ همه ی گذشته شروع می کنم! گذشته هایی که ما را ساخت بدونِ آنکه ما نقشی در ساختن شان داشته باشیم. با امروز سازش کردیم و با فردا روی هم ریختیم... تبانی با زمان برای آدمی که می خواهد روزمرّه را زیست کند، اگر نه ضروری، حداقل مصلحت آمیز است.

آیا نقضِ همه ی گذشته ها اثباتِ امروز و فردای عمرِ ماست؟! نه الزماً... به قولِ قیصر : دیروز ما زندگی را به بازی گرفتیم، امروز ، او  ما را ... و فردا...؟