زندگی و مرگ...

(این مطلب در تاریخ 12/12/87  نوشته شده است .)

دیروز زندگی ، امروز مرگ ؛ در ظاهر مفاهیمی متناقض هستند ولی حقیقت این است که مرگ در امتداد زندگی است . انسان می تواند از هر دو به یک میزان متاثر شود یا از یکی خرسند و از دیگری ناراحت ، اما آنچه رخ می دهد عموماً از دایره ی اختیار ما بیرون است .

 همین دیروز بود که در جایی به نقل از « کیت وینسلت » - خانمِ بازیگرِ مشهورِ فیلمِ تایتانیک که اتفاقاً امسال برای فیلم جدیدش برنده ی اسکار بهترین بازیگر زن شده است -  خواندم که گفته بودند : " زندگی آدمی خیلی کوتاه است و باید لحظه لحظه اش را زندگی کرد . "

مطمئناً هرکس با کمتر شناختی از مناسبات زندگی غربی و به خصوص ستاره های هالیوودی ، برداشتش از این جمله روشن است که منظور از لحظه لحظه زندگی کردن چیست؟  قاعدتاً باید همان عصاره ی هدونیسم باشد چرا که گوینده کسی است که ابایی از خودنمایی های اروتیک ندارد و نه یک عارف یا متدین .

این نوع برداشت از زندگی است که انسان را متاثر می کند وگرنه حیات به خودی خود می تواند مفهومی عالی باشد که با مرگ متعالی شود .

همین امروز بود که در جایی خبر خودکشی یک دختر 16 ساله را در ایستگاه متوی نواب خواندم و درست پس از یک روز از تخیلات یک ستاره هالیوودی درباره ی زندگی ، دختر نوجوانی زندگی را به سخره می گیرد ، آن هم با فدا کردن زندگی .

 و بیش از همه به این فکر می کردم که آن دختر، به چه چیزی فکر می کرده؟... ولی به نتیجه ای نرسیدم. چون همانقدر که او به هیچ چیز فکر می کرده ما مجبوریم به همه چیز فکر کنیم .

و مرگ و زندگی ظاهراً متناقض هستند ولی در یک جهتند ، انسان می تواند از هردو به یک میزان غمگین شود اگر همچون آنچه آمد نگریسته شوند .